GROEIPIJN

Wie bloedt, die bloeit
in Nijmeegs dialect

En volgens mij
heeft ze gelijk

Bloeien en bloeden doen we altijd tegelijk.

WIN-WIN

Te lange broeken kruipen tot zo ver in mijn grote billen dat ik ze niet meer hoef in te korten.

ALLE MARIKENS BEZINKEN AAN DE WAAL

Gedachten stromen niet af
maar drijven terug

Naar de slommer, de vaart
van onze minnehandel

Ik spiegel en dobber
over de brug

Kijk haar,
te min behandeld

OPRAKELEN

Laten we oprakelen en herhalen herhalen herhalen tot in den treuren, het is treurig, maar ik doe het zo graag.

UNIVERSUM-DRAAIDEUR

Ooit had ik superkrachten, droeg onzichtbare pakken, zonk dimensies in en uit, zwom ladders op en af, voelde kleur waar het niet was, ik zag alles zacht zoals het was, alle tijd om te vinden, er werd nooit gezocht waar ik was, mijn universumdraaideur, die deed dat, tot die dag, dat ik duwde en hij niet meegaf.

En meteen liep ik weg. Ik heb niet eens gecheckt of hij echt vastzat.

MODERNE KUNST VOOR HET VOLK DAT ER NIKS VAN SNAPT

Lees verder

ABELTJE

Ik tel mijn verlangens in verdiepingen
En toets mijn controle aan etages

Als wij nu samen een lift in zouden gaan
Hoe lang houden we het dan uit met elkaar?
Als normale mensen, zeg maar

Ik zou het niet willen, maar wel kunnen
Op het bovenste knopje drukken
En dan samen dagen zweven door de lucht

Het zou niet lukken,
maar ik zou het wel willen:
in controle zijn

Maar wij
Gaan nergens heen
Want ik ken mijn brein en jouw onvolkomenheid.

Ik hoop dat wij elkaar nooit meer zien.

Of wie weet,
ooit misschien.

Als we dan normaal zijn.

DIT IS EEN GEDICHT

Uiteindelijk zit er in elke tekst wel een gedicht

Het is maar net
Hoeveel adem je neemt
–
Als je het uitspreekt

Het aantal pauzes
(voor een dramatisch effect)

En met hoeveel wit
Je de regels
Durft

In te delen

DAT WAT ER IN MIJ ZAT

mijn liefde verdwijnt zo gauw dat ik er niet op vertrouw dat het ooit weer verschijnt en ik mijzelf voorhou dat het nooit echt liefde was dat wat er in mij zat

MENSENMENSEN

Mensen die beseffen dat ook woorden hun gebrekken hebben
Dat we niet genoeg woorden hebben

Mensen die uitleggen dat ze gewoon niet weten wat ze moeten zeggen
Oprecht zijn in het niets zeggen

Dat zijn de beste mensen
De echte mensenmensen

PYROMAAN

Het was je misschien al wel duidelijk:
ik ben een pyromaan

Maar brandjes stichten is heel makkelijk
en niet waar ik mijn fix uithaal

Het is juist als ik denk
dat je er nu wel klaar mee bent
(altijd weer hetzelfde gekut)
en dan tóch weer mijn brandje blust

De redding! Wat een opluchting!
Dát is de ultieme kick

Daarom,

ALLES IN DE FIK

IK DOUCHE WEER MET MIJN MOND OPEN

Ik ben al 2 maanden niet verdronken
Douche weer met mijn mond open

Hoofd naar achter
Laat me vollopen

Water in mijn kassen
Laat me overstromen

Niet meer bang dat ik verdrink
Ik verkies het boven

een onafgebroken hik

HET TREURIGSTE VERHAAL DAT IK OOIT HAD GEHOORD

“Ik eet geen brood.”
Het was het treurigste verhaal dat ik ooit had gehoord.

BART VINDT DIKKE KLODDERS GEWOON ECHT SUPERMOOI ALTIJD EIGENLIJK

Bart vertelt over zijn Klashorst.

Lees verder

WHO DIS

Fietsend naar de sportles
dacht ik:

hashtag fitkech
WHO DIS

Haat mezelf nu wel
een beetje meer dan normaal
want wie denkt er nou
in Instagram-taal?

YAS it me
millenial BISH

WANT SLAAPKAMERS ZIJN NIET ALLEEN BEDOELD OM TE SLAPEN

Onafgedane zaken
in de slaapkamer
naast me

Want ik waagde het
om te slapen
in jouw kamer

en slaapkamers zijn niet alleen bedoeld om te slapen

Maar het geeft niet
als ik slaap
Want ik geef niet
als ik slaap

Ik waagde het om te slapen in jouw kamer en slaapkamers zijn niet alleen bedoeld om te slapen

OPGROEIEND IN HET ALGORITME MIS IK STEEDS MEER VAN HETZELFDE

Opgroeiend in het algoritme mis ik steeds meer van hetzelfde

Zie ik – steeds weer – van die – zelfde – zichten
dezelfde – gezichten – berichten
ze doen me – steeds vaker – herhalend
stilstaan

Elke dag – steeds dieper
in de maten – van het ritme
vergroei ik – gehoorzaam
stilaan

met de #voorschriften
van het #algoritme

(I´D RATHER LIVE OUTSIIIIDE)

Zwelgen
doe ik het beste

Seigfried luisterend in bad

DE DINGEN DIE IK VAN MIJN VRIEND NIET MAG

De dingen die ik van mijn vriend niet mag:

– Een kat
– Een Togo-bank
– Mezelf herhalen
– Mezelf haten, naar beneden halen, lelijk maken, invullen dat niemand mij mag en zeggen van de mensen die het dichtst bij mij staan dat ze liegen en op den duur allemaal weg zullen gaan.
– Een kat

PORSELEIN

En misschien geef jij niets om een kast vol porselein of die olifant in de kamer. Maar dat porselein,

dat is dus wel van mij.

IK BEN DEMENT

Offline herinneringen naar mijn online geheugen overgezet. Zonder elektriciteit geen besef van tijd: ik ben dement.

LASTIG

Ze had last van dingen,

splijting en hechtingen, tweeledige grensgevallen, etiketten die goed bevallen, want ze laat zich graag beplakken om die dingen beter te snappen en ervan los te raken, de harde lijnen zo zacht te maken, tot ze tot zover vervagen, dat ze ze stiekem nog gaat missen

die dingen.

VAGINALOGICA

in eerste instantie
leek het zo logisch
om de brazilian en het uitstrijkje op dezelfde dag plannen

(ma-da-was-dus-nie)

IEDER VERTREK IS BIJ AANKOMST GEPLAND

Ieder vertrek is bij aankomst gepland
dus zeg dat je me hebt

Want ook al doe ik mijn best
en ben ik steeds minder
die wegstopper en wegdromer

De wegloper in mij is altijd alert

OVERDOSIS VALERIAAN

deze nacht googelde ik “overdosis valeriaan”
dan weet je wel hoe laat het is

bijna tijd om op te staan

VERSTIKKEND WELWILLEND

Slaap me wakker
met je dromen
en druk ze dicht
tegen me aan

Terwijl we liggend
bovenop elkaar
onderzoeken
hoe we openstaan

VACUÜM STAREN

‘Zo. Effe sjekkie pielen.’

Papa heeft al kronkelend achter het stuur zijn shag te pakken gekregen.

Lees verder

OUT OF SIGHT OUT OF MIND

Vroeger was ik “out of sight, out of mind”. Ik was hier niet stiekem trots op, was hier uitgesproken dol op. Benoemde het ook steevast in conversaties over relaties: “Bij mij werkt dat gelukkig niet zo ik ben gewoon heel erg out of sight out of mind ofzo weet je gewoon heel dramavrij enzo als het voorbij is is het voorbij echt zo”. Ik geloofde dat dit mijn kern was, omdat ik gemakkelijk een einde maakte aan prelaties en doodgebloede relaties gevoelloos de kop afzaagde. Ik kan nog steeds gevoelloos zijn en lijd aan een zwart-wit brein, maar ik geloof eigenlijk niet meer dat ik zo “uit het zicht” was of kan zijn. Want hoe zou ik anders zo vaak kunnen denken over toen en toen en toen en over mensen (Nee hoor, altijd mannen) (Nee hoor, altijd jongens) die mij misschien toch wel eigenlijk gekwetst hebben en waarvan ik mij afvraag hoe het was geweest als zij zichzelf waren geweest en ik begripvol was geweest. Ik was denk ik alleen maar out of mind, of out of my mind. En dat ben ik nog steeds.